Znalazłam prześwietny wiersz Krystyny Gucewicz z tomiku "Tabletki na miłość". Problem w tym, że czytałam go w Empiku, nie pamiętam tytułu, a google daje mi tylko stos księgarni internetowych z ofertami sprzedaży owej książki. Pamiętam tyle, że był tam Immanuel Kant i ostatni wers "to proste". A treść to mniej więcej "nie pytaj, czemu miłości nie ma, po prostu podnieś głowę i ją zobacz". Takie proste, że aż trudne do ogarnięcia dla mojego emo-umysłu.

stan na dziś: -100 do samooceny, -100 do pewności siebie, -10000 do opinii o sobie samej.

I jeszcze drugi nielicznowierszowiec Krystyny:

"Kocham Cię szeptem -

możesz nie zauważyć"

takim podobnym do mnie